پژوهشگران دانشگاه “بینگهمتون” کشور انگلستان موفق به کشف راهی جهت کنترل رطوب پوست با بهره گیری از ترکیبات صابون شده اند.
بیرونی ترین لایه پوست بدن، نقش اساسی در حفاظت مقابل آلودگی های محیطی دارد اما رطوبت این لایه که تنها عامل غیر ثابت آن است، با استفاده از مواد پاک کننده همچون صابون تغییر می کند.
مرطوب بودن می تواند بر گسترش مواد شیمیایی اثر بگذارد و میکرو ارگانیسم های بیماری زا را به لایه های خارجی پوست بچسباند. از این رو، کنترل میزان رطوبت می تواند در بهبود دارو رسانی از طریق پوست و حتی چسبندگی الکترون ها و حسگرهای زیستی، نقش داشته باشد.
محققان دانشگاه “بینگهمتون” با سرپرستی دکتر “گای ژرمن – Guy German” موفق شدند رطوبت بیرونی ترین لایه پوست را با استفاده از یک ترکیب شیمیایی متداول در صابون کنترل کنند. این ترکیب شیمیایی “سدیم لورت سولفات” نام دارد و در طبقه بندی مواد فعال سطحی آنیونی قرار می گیرد.
این ماده در دو سر ساختار شیمیایی خود، مشخصات متفاوتی دارد؛ ابتدای شاخه به صورت آبدوست (جاذب آب) و انتهای آن آب گریز (جاذب چربی) است. این ساختار در تهیه پاک کننده های متنوعی همچون صابون، خمیر دندان و شامپو مورد استفاده قرار می گیرد.
دکتر “ژرمن” در رابطه با ساز و کار این فرآیند گفت: «روند کنترل رطوبت بسیار واضح است؛ زمانی که شما میزان اسیدی یا قلیایی بودن محلول را تغییر می دهید، ما هم این مولکول ها را برعکس می کنیم.»
او ادامه داد: «در محیط های اسیدی، پوست معمولا بار مثبت دارد و ابتدای شاخه این ترکیبات بار منفی می گیرد و به پوست متصل شده و باتوجه به انتهای دم این شاخه، سطح پوست آب گریز می گردد.»
ژرمن خاطر نشان کرد: «در عمل، گروه های سر شاخه در سدیم لورت سولفات باعث ایجاد رطوبت در پوست می شوند.»
این گروه پژوهشی قصد دارند تا در آینده با بهره گیری از این نوع مواد، روش هایی برای دارو رسانی بهتر، کنترل رشد باکتری ها در سطح پوست و سیستم حسگرهای مبتنی بر پوست بیابند.
گفتنی است با استفاده از این روش، می توان حالتی ایجاد نمود که قطرات آب بدون چسبیدن به سطح پوست و پخش شدن، بر روی آن بلغزند.