نمایش ترکیبات آلی
یک ترکیب آلی در درجه اول با فرمول تجربی و مولکولی اش مشخص می شود که فرمول تجربی نوع و ساده ترین نسبت عناصر در ترکیب و فرمول مولکولی نوع و تعداد اتم های عناصر حاضر در مولکول را نشان می دهد. با در نظر گرفتن این نکته که در شیمی آلی اغلب برای یک فرمول چند ساختار امکان پذیر است یا بعبارتی در شیمی آلی معمولا ایزومری داریم، اغلب اوقات ذکر فرمول یک ترکیب آلی برای مشخص کردن آن بصورت یکتا کافی نیست و اطلاعات ضعیفی در مورد ساختار آن بدست می دهد. از این رو موقع نمایش ترکیبات آلی معمولا ساختار آنها را نیز نمایش می دهیم یا حداقل به کمک نامگذاری همانطور که بعدا خواهیم دید، ساختار آن را بطور یکتا توصیف می کنیم. برای نمایش ساختار مواد آلی می توانیم از روشهای مختلفی مثل ساختار های لوویس، فشرده و… استفاده کنیم که در ادامه با آنها آشنا می شویم .این نمایشهای مختلف در واقع بیانگر فرمول ساختاری ماده هستند که در آن اتمها و پیوند های آنها با هم بصورت صریح یا غیرصریح نمایش داده می شوند.
ساختارهای لوویس که پیوندهای اتمها با هم و جفتهای غیر پیوندی روی اتمها را نمایش می دهند، می توانند برای نمایش ساختار ترکیبات آلی نیز بکار گرفته شوند. بعنوان مثال ساختار لوویس اتانول (C2H5OH) بصورت زیر است:
در نمایش ساختار مواد آلی ممکن است برای سادگی جفتهای غیر پیوندی روی اتمها نمایش داده نشوند و تشخیص آنها بعهده بیننده ساختار باشد. بعنوان مثال اتانول ممکن است بصورت زیر نمایش داده شود:
گاهی اوقات نیز برای سادگی ممکن است قسمتی از پیوندها که عدم نمایش آنها ابهام ایجاد نمی کند، نمایش داده نشوند. مثلا برای اتانول داشته باشیم:
فرمولهای فشرده به زمانی برمی گردند که امکانات برای نمایش گرافیکی کم بود و سعی می شد ساختار یک ترکیب در یک خط در متن نمایش داده شود. بعنوان مثال فرمول فشرده اتانول بصورت است. برای اینکه بتوانیم ساختار و ترکیب را در یک خط نمایش دهیم، ممکن است مجبور باشیم بخشهایی از ساختار را در پرانتزها بیاوریم. اتمها یا گروههای داخل پرانتز در صورتیکه در ابتدای فرمول فشرده نباشند، به اولین اتم غیر هیدروژن واقع در سمت چپ خود متصل هستند و اگر در ابتدای فرمول فشرده باشند، به اولین اتم غیر هیدروژن واقع درسمت راست خود متصل هستند. بعنوان مثال فرمول فشرده برای 
ساختار زیر بصورت است:
در ساختار اسکلتی یا خط–زاویه که از ساختار لوویس ماده اقتباس می شود، علامت اتمهای کربن () نوشته نمی شود و محل برخورد خطوط بعنوان محل حضور اتمهای کربن درنظر گرفته می شود. اتمهای هیدروژن متصل به اتمهای کربن ممکن است نمایش داده شوند و ممکن است نمایش داده نشوند که در صورت عدم نمایش، محل و تعداد آنها از روی ظرفیت چهار اتمهای کربن تعیین می شود. اتم های هیدروژن متصل به دیگر اتم ها بجز کربن و اتمهای غیر از و حتما نمایش داده می شوند. بعنوان مثال داریم:
