محققان از ساخت ماده ای جدید خبر می دهند که فناوری جذب و ذخیره سازی کربن (CCS) را دگرگون می کند.
حدود ۲۸۰۰ سال پیش از میلاد، ساکنان منطقه بین النهرین دست به کشف بزرگی زدند که تمدن را هم دگرگون کرد. آنها دریافتند که اگر مس را با قلع ترکیب کنند آلیاژی تولید می شود که مستحکمتر، کاربردی تر و البته ارزشمندتر از هر ماده ای است که تاکنون بشر اقدام به ساخت آن کرده است. آنچه که آنها ساختند برنز نام داشت و همان نام نیز بر سراسر عصری که در آن زندگی می کردند گذاشته شد.
حالا و با گذشت بیش از ۴ هزار سال از آن عصر تاریخی، محققان از همان روش قدیمی برای تولید ماده ای جدید و دگرگون کننده استفاده کرده اند که می تواند پاسخی به یکی از اساسی ترین چالشهای عصر پیش رو باید: چگونه می توان دی اکسید کربن را جذاب و ذخیره سازی کرد؟
این نوآوری توسط گروهی از محققان در ژاپن، هنگ کنگ و لندن ارایه شده است. آنها اکنون توانسته اند فیلترهای جاذب بسیار مؤثری تولید کنند که ساختار تشکیل دهنده آنها پلیمر بسیار باریک مهندسی شده ای به چشم می خورد. به گفته محققان این پروژه، از این پس می توان به استفاده از این ماده و اثرگذاری خیره کننده آن در بهبود فناوری جذب و ذخیره سازی کربن امیدوار بود.
تخمین زده می شود بزرگترین نیروگاههایی که با ذغال سنگ کار می کنند روزانه حجم عظیمی از دی اکسید کربن را روانه جو می کنند که می توان با این میزان ۱۲ بار هرم بزرگ جیزه در مصر را پر کرد و با توجه به این واقعیت که بیش از ۵ هزار نیروگاه برق مبتنی بر سوختهای فسیلی در دنیا وجود دارد، جذب و ذخیره سازی کربن یک امر ضروری و اجتناب ناپذیر است.
فیلترهایی که در حال حاضر برای این منظور به کار گرفته می شوند کارایی لازم و مد نظر دانشمندان را ندارند.
اما در فناوری جدیدی که به نظر می رسد روند جذب و ذخیره سازی کربن را متحول خواهد کرد از افزودنی های نانویی بهره گرفته شده تا در نهایت پلیمری مؤثر در افزایش عملکرد غشاهای شبکه ترکیبی مورد استفاده در تأسیسات جذب و ذخیره سازی کربن به دست آید.
